BOYLE VILLAGE
MILFORD SOUND
Kea's houden ervan rubber stuk te knabbelen.
QUEENSTOWN
CHRISTCHURCH
Tuesday, 26 January 2010
Sunday, 24 January 2010
SUMMER 2010 IMPRESSIONS
Milford sound and surroundings
Net voor Homer tunnel
mirror lake
'lupen' de paarse bloemen - ze hebben er een overaanbod van op het Zuider eiland - geimporteerd van Engeland
Kaikoura peninsula
op onze terugweg van Kaiteriteri, hadden nicky en ik dinner in Riwaka en de 2 onderstaande foto's tonen ons het zicht vanop het terras waar we aten.
Op weg naar Wairamara...
Op weg naar Nelson vanaf Queenstown - Lindis Pass - Tarras road
Mistery beach
Lake Taupo - dichter bij Turangi
Rakautara
Net voor Homer tunnel
mirror lake
'lupen' de paarse bloemen - ze hebben er een overaanbod van op het Zuider eiland - geimporteerd van Engeland
Kaikoura peninsula
op onze terugweg van Kaiteriteri, hadden nicky en ik dinner in Riwaka en de 2 onderstaande foto's tonen ons het zicht vanop het terras waar we aten.
Op weg naar Wairamara...
Op weg naar Nelson vanaf Queenstown - Lindis Pass - Tarras road
Mistery beach
Lake Taupo - dichter bij Turangi
Rakautara
Saturday, 23 January 2010
SUMMER 2010 VERVOLG
SOME PLACES I VISITED ON MY OWN ON THE WAY AND BACK
TAKAKA
Nadat Nicky vanuit Nelson naar huis vertrok, trok ik verder naar Motueka.
Die hele golden Bay regio is tamelijk gekend voor zijn hoge hippiegehalte. Heb geen enkele foto van Motueka daar het constant regende toen ik er was (eigenlijk niet veel geluk gehad met het weer, zelfs op de plaatsen met de meeste zonne uren zoals golden bay en hawkes bay). Vervolgens naar Takaka gereden om er te wwoofen (willing worker on organic farms). Ik kwam er bij Victoria (afkomstig van Detroit) terecht waar ik 2 dagen verbleef. hieronder pics van haar huis, tuin en woonkamer. Wederom een prachtige plek.
een van de zichten vanuit de tuin.
NELSON REGION - FAREWELL SPIT
Mijn laatste "mass tourism' excursie van mijne trip. Farewell spit is een gigantische duin formatie, gevormd door de Zuidwester.
Cape farewell = het meest noordelijke punt van Zuid Nieuw Zeeland.
Zeehonden waren een constante op deze trip.
Enfin, de wind 'spits' vele hopen zand uit op dat noordelijke punt van het zuidelijk eiland. Een landschap dat constant veranderd - very noticeable on a weekly basis.
In de verte zie je dan een andere bus met kijklustigen en enkele bomen, gepland door de eerste lighthouse keepers .
the lighthouse...
halverwege op de vuurtoren... scary stairs and sharp wind guts
close up van ...euh ...zand
Elke maand schuift die heuvel enkele meters verder, etc...
ENKELE GEHUCHTEN OP NOORDER EILAND
Hier hebben we dan Stratford, een pioneer village, de enige met een echte glockenspiel.
Wanganui
door Wanganui loopt Wanganui rivier, de langst bevaarbare rivier in NZ. Hebben naast Queens town eveneens een stoomboot ' waimarie' voor de enthousiasten. No pics of it though.
Mount Ruapehu te zien vanaf Wanganui hoogste punt in de stad.
NAPIER
De volgende foto's zijn genomen vanop Bluff Hill in Napier.
Napier en kuststrook (de dennen accentueren de marine parade)
de haven
een vorm van een orienteringspunt op Bluff Hill
Hastings houdt meer van Spaanse invloeden in hun architectuur - but for the rest the place is a Whole.
Alright, Napier dan. De stad is op de wereldkaart gekomen na hun 'devastating earthquake' in 1931. De autoriteiten toen hebben heel snel tot een eensluidende beslissing gekomen betreffende 'the look of the town'. Art deco was 'hot' toen en de ganse 'township' barst van geometrische details.
Na de aardbeving wilden ze in Napier vooral de nadruk leggen op ' fun, colorfull, lightness, hope' om hun bewoners terug courage te geven. De fontein wou daar een voorbeeld van zijn.
de voornaamste winkelstraat bij zonsondergang
De boekskes recommanderen om dit gebouw eens te betreden om de hall te bewonderen, maar ik vond het niets speciaals hebben en het was eigenlijk nogal klein. dus geen foto van de hall. Call me spoiled coming from Brussels.
iets moderner...
de art deco shop waar ik tevens een film zag over het hoe en waarom art deco. En ik was geen beetje trots toen ik het beeld zag van 'Palais Stoclet' te Brussel amongst the famous ones of New York, om toeristen te tonen waar ze de mosterd vandaan haalden.
Opnieuw een streepje modern
Clive square
de art deco shop van binnen
Wanneer er cruises met honderden toeristen in Napier arriveren dan voeren ze hen rond in de stad in de onderstaande auto.
nog meer straatbeelden...
de start van de marine parade - een wandelpad langs de kust
De oceaan vond ik daar geweldig. Er was eigenlijk niet veel wind en de zee is zo woest.
En bleef woest, zelfs op mooie zonnige dagen. Oh ja, keienstrand, was zand voor de aardbeving.
Hier logeerde ik dan in het Masonic Hotel, een van de eerste gebouwen die ze voltooid hebben na de aardbeving - binnenin is alles lekker ouwerwets - grootmoeder stijl.
een aantal kamers geven uit op dit balkon.
by night
WAIMARAMA
Anderhalf uur rijden van Napier heb je Waimarama met Bare Island wat verder de zee in.
Bare Island
TAUPO
is best een gezellige stad, voldoende drukte, mooie plekjes net buiten de stad, maar ik had alleen oog voor den 'Lake' van de stad.
the black swans are not native to NZ, maar vond het best grappig om ze te zien drijven op een iets wilder water dan zeg maar een vijverke in een Vlaams parkske.
TAKAKA
Nadat Nicky vanuit Nelson naar huis vertrok, trok ik verder naar Motueka.
Die hele golden Bay regio is tamelijk gekend voor zijn hoge hippiegehalte. Heb geen enkele foto van Motueka daar het constant regende toen ik er was (eigenlijk niet veel geluk gehad met het weer, zelfs op de plaatsen met de meeste zonne uren zoals golden bay en hawkes bay). Vervolgens naar Takaka gereden om er te wwoofen (willing worker on organic farms). Ik kwam er bij Victoria (afkomstig van Detroit) terecht waar ik 2 dagen verbleef. hieronder pics van haar huis, tuin en woonkamer. Wederom een prachtige plek.
een van de zichten vanuit de tuin.
NELSON REGION - FAREWELL SPIT
Mijn laatste "mass tourism' excursie van mijne trip. Farewell spit is een gigantische duin formatie, gevormd door de Zuidwester.
Cape farewell = het meest noordelijke punt van Zuid Nieuw Zeeland.
Zeehonden waren een constante op deze trip.
Enfin, de wind 'spits' vele hopen zand uit op dat noordelijke punt van het zuidelijk eiland. Een landschap dat constant veranderd - very noticeable on a weekly basis.
In de verte zie je dan een andere bus met kijklustigen en enkele bomen, gepland door de eerste lighthouse keepers .
the lighthouse...
halverwege op de vuurtoren... scary stairs and sharp wind guts
close up van ...euh ...zand
Elke maand schuift die heuvel enkele meters verder, etc...
ENKELE GEHUCHTEN OP NOORDER EILAND
Hier hebben we dan Stratford, een pioneer village, de enige met een echte glockenspiel.
Wanganui
door Wanganui loopt Wanganui rivier, de langst bevaarbare rivier in NZ. Hebben naast Queens town eveneens een stoomboot ' waimarie' voor de enthousiasten. No pics of it though.
Mount Ruapehu te zien vanaf Wanganui hoogste punt in de stad.
NAPIER
De volgende foto's zijn genomen vanop Bluff Hill in Napier.
Napier en kuststrook (de dennen accentueren de marine parade)
de haven
een vorm van een orienteringspunt op Bluff Hill
Hastings houdt meer van Spaanse invloeden in hun architectuur - but for the rest the place is a Whole.
Alright, Napier dan. De stad is op de wereldkaart gekomen na hun 'devastating earthquake' in 1931. De autoriteiten toen hebben heel snel tot een eensluidende beslissing gekomen betreffende 'the look of the town'. Art deco was 'hot' toen en de ganse 'township' barst van geometrische details.
Na de aardbeving wilden ze in Napier vooral de nadruk leggen op ' fun, colorfull, lightness, hope' om hun bewoners terug courage te geven. De fontein wou daar een voorbeeld van zijn.
de voornaamste winkelstraat bij zonsondergang
De boekskes recommanderen om dit gebouw eens te betreden om de hall te bewonderen, maar ik vond het niets speciaals hebben en het was eigenlijk nogal klein. dus geen foto van de hall. Call me spoiled coming from Brussels.
iets moderner...
de art deco shop waar ik tevens een film zag over het hoe en waarom art deco. En ik was geen beetje trots toen ik het beeld zag van 'Palais Stoclet' te Brussel amongst the famous ones of New York, om toeristen te tonen waar ze de mosterd vandaan haalden.
Opnieuw een streepje modern
Clive square
de art deco shop van binnen
Wanneer er cruises met honderden toeristen in Napier arriveren dan voeren ze hen rond in de stad in de onderstaande auto.
nog meer straatbeelden...
de start van de marine parade - een wandelpad langs de kust
De oceaan vond ik daar geweldig. Er was eigenlijk niet veel wind en de zee is zo woest.
En bleef woest, zelfs op mooie zonnige dagen. Oh ja, keienstrand, was zand voor de aardbeving.
Hier logeerde ik dan in het Masonic Hotel, een van de eerste gebouwen die ze voltooid hebben na de aardbeving - binnenin is alles lekker ouwerwets - grootmoeder stijl.
een aantal kamers geven uit op dit balkon.
by night
WAIMARAMA
Anderhalf uur rijden van Napier heb je Waimarama met Bare Island wat verder de zee in.
Bare Island
TAUPO
is best een gezellige stad, voldoende drukte, mooie plekjes net buiten de stad, maar ik had alleen oog voor den 'Lake' van de stad.
the black swans are not native to NZ, maar vond het best grappig om ze te zien drijven op een iets wilder water dan zeg maar een vijverke in een Vlaams parkske.
Subscribe to:
Posts (Atom)