ON MY WAY TO THE ORGANIC SHOP
Dit avontuur is niet echt een mijlpaal te noemen, maar is eerder een weergave van een activiteit die hoogst waarschijnlijk een wekelijkse routine zal worden. Een streepje dagelijksheid mocht er niet aan ontbreken, vond ik. Goed, aan de hand van de foto's kunnen degenen die het wensen en die nooit eerder in NZ zijn geweest zich een beter beeld vormen van de infrastuctuur, de diversiteit ( of gebrek eraan, al naargelang hoe je het bekijkt) en de ruimtelijkheid, the spaciousness.
Op dit moment regent het en waait het tamelijk hard buiten. Ideaal om mij met de blog bezig te houden.
Anyway, ik kan de leefgemeenschap verlaten via twee routes:
1. de oprit
2. de minibushwalk

Aan het eind van de oprit waar tevens de minibush walk op uitmondt, zien we de constructie van een nieuwe en gigantisch grote winkelruimte voor de doe het zelvers. Vorige zomer (jan 2008) was er nog niks van zulks te bespeuren, slechts een veld. U kunt zich vast bij mijn aankomst mijn 'shock to the system' inbeelden. De commercie lijkt zich een weg te banen naar de village toe. Pure horror.

Nu naderen we de 'Mall' die pas officieel geopend werd in december 2007. Dus eveneens een recente constructie en in dit geval een extra mall naast een reeds bestaande mall. Net wat we nodig hadden.
Geef toe dat pohutukawa bloem een veel origineler kerst decoratie is dan die malle kerstboom.
Na de mall met zijn vele parkings, stap ik verder de bush road op, dewelke vanwege het groen als aangenaam wordt ervaren.
Vervolgens dizmo road....
om dan uiteindelijk mijn eindbestemming te bereiken : the organic shop. Enfin, de enige die ik te voet kan bereiken.

Er lijkt een actie aan de gang waaraan ik gretig heb deelgenomen.

I shopped until I dropped

De weg terug met al mijn 'gear' en dan uiteindelijk thuis; totaal afgepeigerd (grapje)
FIN